Archiwum (12.03 – 17.05)

Drodzy Rodzice! Od poniedziałku 18 maja wracamy do pracy stacjonarnej. Do odwołania obowiązywać będzie zaostrzony reżim sanitarny, w razie pytań jesteśmy do dyspozycji, a to kilka najistotniejszych uwag pod kątem Państwa:

• Zgłaszamy z wyprzedzeniem obecność dzieci.
• Dzieci nie przynoszą żadnych zabawek z domu
• Na razie chęć przyjścia zgłasza 7 dzieci (w tym 2 rodzeństwa), więc tylko 5 rodziców, dlatego póki co rodzice mogą wchodzić do szatni, pomóc przebrać się i odprowadzić dziecko pod salę. W przypadku zwiększania się ilości chodzących do przedszkola dzieci rozważane będzie wprowadzenie odbierania podopiecznych przy drzwiach wejściowych.
• W szatni może przebywać tylko 1 rodzic na raz. Jeśli po otwarciu drzwi wejściowych zobaczą Państwo, że inny rodzic przebywa w szatni – prosimy o poczekanie na zewnątrz.
• Rodzice proszeni są o noszenie maseczek. Przy wejściu do przedszkola będą udostępnione dla Państwa środki do dezynfekcji rąk.
• Dzieci nie będą dezynfekować rąk środkami dla dorosłych. Będą myć ręce mydłem. Pierwszy raz niezwłocznie po wejściu do przedszkola po rozstaniu z rodzicem.
• Dorośli proszeni są o zdystansowany kontakt z personelem (zachowanie odstępu 2 metrów) i unikanie kontaktów z innymi dziećmi.
• Z sali zostały usunięte zabawki trudne do dezynfekcji (typu pluszaki itp.)
• We wszelkich zabiegach staramy się zachować umiar i zdrowy rozsądek – z jednej strony mamy na uwadze walkę z wirusem, ale jednocześnie nie będziemy działać tak, aby dzieci nawdychały się za dużo preparatów na bazie alkoholu oraz mamy na uwadze, że takie zabiegi jak ozonowanie w nadmiarze również są szkodliwe.
• Do przedszkola przyprowadzamy dzieci zdrowe, bez żadnych objawów chorobowych.
• Zamierzamy nadal zamieszczać materiały dla dzieci pozostających w domach.
• Wczoraj (13.05) na konferencji Premiera zapowiedziano, że rodzicom, którzy mimo otwarcia przedszkola pozostawią dzieci w domach wg własnej decyzji, nadal będzie przysługiwał zasiłek opiekuńczy.

5.06 Piątek

Na kuli ziemskiej bawią się dzieci,
cieplutkie słonko dla nich wciąż świeci,
a księżyc mruga oczkiem na niebie
do wszystkich ludzi, również do ciebie.

Rodzic kontynuuje rozmowę na temat obrazków z karty pracy. Pyta dziecko:
− Jakie są dzieci na całym świecie?
− Co to znaczy, że dzieci na całym świecie są takie same?
− Co najbardziej dzieci lubią robić?

 „Dzieci na ziemi” – słuchanie wiersza A. Widowskiej

Na kuli ziemskiej bawią się dzieci,
cieplutkie słonko dla nich wciąż świeci,
a księżyc mruga oczkiem na niebie
do wszystkich ludzi, również do ciebie.
Zulu z Afryki chodzi po drzewach,
a Chinka Inka jak ptaszek śpiewa.
Eskimos Bubu gra w piłkę z foką,
na słoniu jeździ Hindus Namoko.
Dzieci się różnią kolorem skóry,
jednak są dumne ze swej kultury
i choć w dziwacznych mówią językach,
pragną się bawić, tańczyć i brykać!
Inka i Zulu, Bubu, Namoko –
chcą być kochane, śmiać się szeroko,
jeść smakołyki, dbać o zwierzęta,
a zamiast wojen mieć tylko święta!
Niech wam się spełnią wszystkie marzenia –
tak, robiąc obrót, powiada Ziemia.

Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.
Rodzic pyta dziecko:
− O jakim święcie była mowa?
− Jakie są dzieci na całym świecie?
− Co to znaczy, że dzieci na całym świecie są takie same?
− Co najbardziej lubią robić dzieci?
− Jakie imiona miały dzieci z wiersza?
Chętne dzieci wypowiadają imiona dzieci z wiersza, dzieląc je rytmicznie (na sylaby).

Dzieci tańczą do piosenki:

Dzieci afrykańskie lubią tańczyć. Odtwórzcie filmik, posłuchajcie muzyki i spróbujcie naśladować taniec afrykańskich dzieci.
Jeśli podczas wczorajszych zabaw wykonaliście afrykańską spódniczkę, możecie ją założyć do tańca.

Kolorowanka:

Warto obejrzeć:

3.06 Środa

Piosenka integracyjna „Czy grubi, czy chudzi…”

Czy grubi czy chudzi,
Czy mali, czy duzi
wszyscy lubią bawić się, się, się.
Więc , kto jest tu razem z nami
niech dobierze się parami
i niechaj weseli się
//Ręka do ręki / 2x
i ukłon wielki
raz, dwa, trzy /2x.
//Noga do nogi /2x
wystają rogi
raz dwa trzy /2x
//A teraz buźka /2x
słuchają uszka
raz, dwa, trzy /2x
//Nosek do noska /2x
mrugają oczka
raz dwa ,trzy /2x.

Porozmawiajmy z dziećmi o tolerancji. Rozmowy kierowane można rozpocząć po wysłuchaniu bajki „Brzydkie kaczątko”

Ćwiczenia wzmacniające poczucie własnej wartości:

Rodzic stawia przed dzieckiem duże lustro, takie aby była widoczna cała sylwetka dziecka.
Prosi, aby dziecko przyjrzało się sobie i powiedziało, co u siebie lubi, np. swoje włosy, oczy, ręce,
to, że szybko biega, pięknie rysuje, pomaga innym, dzieli się zabawkami itd.
Rodzic uzupełnia wypowiedź dziecka, wskazując pozytywne cechy.
Na koniec wypowiedzi rodzic mówi: Jesteś wspaniały i dziecko powtarza samodzielnie:Jestem wspaniały!

Jesteśmy różni – praca z obrazkiem

Omawianie wyglądu dzieci z ilustracji, opisywanie pokazanej na obrazku sytuacji. Uświadomienie konieczności akceptacji różnic w wyglądzie lub zachowaniu dla ludzi wykluczanych z powodu swojej odmienności.

Czarna, żółta, mlecznobiała,
każda buzia jest wspaniała,
każda buzia uśmiechnięta,
tańczą chłopcy i dziewczęta.

Określenie cech charakterystycznych wyglądu Afrykanina

Praca manualna: wykonanie afrykańskiej spódniczki:

1.06 Poniedziałek DZIEŃ DZIECKA!

Dzisiaj życzymy naszym kochanym przedszkolakom fantastycznej zabawy, samych radości i wiele uśmiechu. Mamy dla Was niespodziankę w postaci filmiku od Cioci Natalii:

29.05 Piątek

Nie chodzi o to, jak wielki jest dom,
tylko ile jest w nim szczęścia.

Zabawa ruchowa do piosenki. Podczas zwrotek rodzic i dziecko spacerują po pokoju. Podczas refrenu – łączą się w parę i kręcą w kółeczku.

Co mamy do pary?

R. wyjaśnia dziecku, że dwie takie same części ciała również tworzą parę, np. para oczu, uszu, rąk, nóg.
R. wymienia różne części ciała, a dziecko pokazuje kciuk skierowany do góry, jeśli mówi prawdę, lub kieruje kciuk do dołu, jeśli stwierdzenie nie jest prawdziwe.
Np. mamy: dwie ręce, dwie nogi, dwa nosy, dwie dłonie, dwoje oczu, dwa języki, dwie stopy, dwa ramiona, dwa kolana, dwa czoła, dwoje uszu, dwa pępki, itp.

„Porządki w szufladzie” – zabawa dydaktyczna

R. prezentuje szufladę, w której znajdują się wymieszane rzeczy tworzące pary,
np. skarpety, rękawiczki – mamy, taty, dziecka – o różnych wzorach i wielkościach.
Zadaniem dziecka jest uporządkować zawartość szuflady i połączyć przedmioty w odpowiednie pary.

Wysłuchanie wiersza:

Szczęście to:
– uśmiech taty i mamy,
– spadające z drzew kasztany,
– zimne lody w gorący czas,
– udany rysunek,
– i gdy ktoś pochwali nas.
Szczęście to wszystko, co jest dokoła:
ludzie, drzewa, przedszkole i szkoła.
Szczęście mam – gdy nie jestem sam!
Szczęście, że jestem tu – na ziemi,
pomiędzy ludźmi bliskimi.

Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.
Rodzic pyta dzieci:
− Co to jest szczęście?
− Co dla dziecka jest szczęściem?
− Kto jest dla dziecka najbliższą osobą?

Posłuchaj piosenki i wykonuj czynności, o których w niej mowa:

Karta pracy:

28.05 Czwartek

Bo czas jest cenniejszy, gdy razem go spędzamy.
– powiedział synek do taty i mamy.

„Z mamą i tatą” – ćwiczenia logopedyczne.

Potrzebne będzie lusterko dla dziecka.
Rodzic czyta tekst ćwiczeń i demonstruje je dziecku powtarzając je kilkakrotnie.
Dziecko naśladuje ćwiczenia. Rodzic pilnuje dokładnego ich wykonania przez dziecko.

Powitanie – przy szeroko otwartych ustach język – tata – wita się ze swoimi dziećmi – zębami, dotykając swoim czubkiem do każdego zęba: najpierw na górze, potem na dole.
Spacer – język oblizuje dookoła wargi: raz górną, raz dolną, spaceruje wokół ust.
Huśtawka – język – tata – huśta swoje dzieci: unosi się raz za górne, raz za dolne zęby.
Malowanie sufitu – język maluje sufit w domu, przesuwając się kilkakrotnie od górnych zębów w stronę gardła.
Kropeczki – czubek języka maluje kropeczki na suficie (dotyka podniebienia).
Buziaki – dzieci przesyłają buziaki dla mamy i taty przez mocne ściągnięcie warg.

„Nasza rodzina” – odgadywanie zagadek dotyczących rodziny

Poznajcie sami
– to pewna ważna pani,
co przytuli, kiedy płaczę,
nawet wtedy, gdy wilka zobaczę.
I tyle rzeczy potrafi zrobić sama!
To na pewno moja… (mama)

To taki pan,
co potrafi naprawić kran.
Ogląda w telewizji mecze,
wtedy, gdy mama ciasto piecze.
I powiedział, że kiedyś zwiedzimy pół świata.
To na pewno mój… (tata)

To taka starsza pani,
co kiedyś przyznacie sami,
że najwspanialsza jest na świecie
i świetne babeczki piecze.
Wczoraj przyniosła smakołyk dla kota Drapcia.
To na pewno moja… (babcia)

To taki starszy pan,
co kiedyś wiele robił sam.
Teraz często mnie rozpieszcza,
ja natomiast mu pomagam
w rozwiązywaniu krzyżówek i zagadek.
To na pewno mój… (dziadek)

Razem mieszkamy: ja, mama, tata.
Mam młodszą siostrę, starszego brata…
Każdy pamięta o urodzinach,
bo taka właśnie jest ma… (rodzina)

„Co lubię robić z…” – wykonanie rysunku 

Potrzebne będą: kartka formatu A4, kredki, klamerki do suszenia prania,
Rodzic zachęca dziecko do zastanowienia się nad tym, co najbardziej lubią robić z dowolnym członkiem swojej rodziny,
np. z mamą, tatą, babcią, dziadkiem czy rodzeństwem.
Następnie proponuje wykonanie rysunku.
Po wykonaniu zadania dziecko prezentuje pracę i opowiada o niej.
Na koniec dziecko przypina na dole swojego rysunku tyle klamerek, ile ma lat.

  „Mamo, tato, ile kroków do domu?” – zabawa ruchowa

Dziecko staje na końcu pokoju. Na drugim końcu pokoju staje rodzic, zwrócony plecami do dziecka.
Dziecko woła: Mamo, mamo, ile kroków do domu? (lub „Tato, tato„).
Rodzic odwraca się i mówi, np.: Dwa kroki.
Dziecko przemieszczają się w stronę Rodzica, wykonując dwa kroki, głośno licząc.
Zabawa kończy się, kiedy dziecko dojdzie do rodzica i przekaże mu gorący uścisk.
Następnie dochodzi do zamiany ról.
Mama woła „synku, synku/ córeczko, córeczko ile kroków do domu” i robi dokładnie to, co wcześniej dziecko.

  „W co się bawię z mamą, a w co z tatą?” – burza mózgów. Wykonanie plakatu.

Potrzebne będą: wycięte z gazety postaci dziecka, kobiety i mężczyzny, karton lub duży arkusz papieru, mazak.

R. pyta dziecko: W co można bawić się z mamą, a w co z tatą?
Dzieci wypowiadają się.
R. spisuje pomysły na dużym kartonie z naklejonymi postaciami dziecka po środku i kobiety, po bokach dziecka.
Dz. może wykonać schematyczne rysunki pod napisami.

27.05 – Środa

„Ćwiczenia z liczeniem w podskokach” – zabawy rytmiczno-ruchowe

 „Magiczne drzewko” – słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller.

– Pani powiedziała, że na poniedziałek mamy przynieść do przedszkola zdjęcia członków
rodziny, bo będziemy robić magiczne rodzinne drzewko – oświadczyła Ada.
– Takie drzewko nazywa się genealogiczne – popisał się wiedzą Olek. – My też takie robiliśmy,
ale nasza pani kazała nam rysować wszystkich: babcie, dziadków, ciocie, wujków, rodziców…
no i te portrety nie wyszły najlepiej. Chyba twoja pani nie chce, żeby ktoś się przestraszył,
patrząc na swój portret, i dlatego kazała wam przynieść zdjęcia – domyślił się Olek.
– Tylko czy my mamy zdjęcia wszystkich cioć i wujków – zaniepokoiła się Ada.
Na szczęście dziadkowie starannie przechowywali wszystkie rodzinne pamiątki, a szczególnie
fotografie. Kiedy usłyszeli, o co chodzi, z radością otwarli swój „skarbiec” i zaczęło się poszukiwanie.
Ostateczny wybór zdjęć należał oczywiście do Ady, która nieoczekiwanie zapragnęła
umieścić na swym drzewku ślubne fotografie – zarówno rodziców, jak i dziadków.
Problem w tym, że takich pamiątek nikt nie chciał się pozbywać. Ale od czego jest technika?
Dziadzio raz-dwa zeskanował wybrane fotografie i już po chwili wydrukował je na specjalnym sztywnym
papierze. Ada przykładała do nich kubeczek i rysowała kółeczko, a mama wycinała.
Tym sposobem na stole pojawił się cały komplet okrągłych portrecików. Wieczorem tata napisał
maila do wujka Pawła, że w rodzinnym archiwum brakuje zdjęcia Krzysia – czyli najmłodszego
członka rodziny.
– Bardzo przepraszam – odpisał wujek i dołączył komplet zdjęć swego synka.
Wszyscy zgodzili się, że najzabawniejsze jest to, na którym Krzyś z zapałem ssie swój duży palec u nogi.
W poniedziałek Ada nie mogła się doczekać wyjścia do przedszkola.
Gdy po śniadaniu średniaki zabrały się do pracy, przypomniała jej się rozmowa z Olkiem.
– A czy to drzewo… geologiczne będziemy mogli zabrać do domu? – zapytała.
– GENEALOGICZNE – poprawiła ją pani. – Genealogia to nauka zajmująca się badaniem
więzi rodzinnych. Żyjemy dzięki temu, że nasi przodkowie mieli dzieci, te dzieci dorastały
i przekazywały życie swoim dzieciom – tym sposobem nasze rodzinne drzewka zyskiwały
wciąż nowe gałązki i rozrastały się wspaniale – tłumaczyła pani. – A teraz namalujcie
na kartonie pień i gałązki. W pudełkach na stole znajdziecie wycięte z bibuły zielone listki
do przyklejenia. Niech każde z was umieści na tych gałązkach zdjęcia swych bliskich, zaczynając
od najstarszych. Gotowe drzewka oczywiście będziecie mogli zabrać do domu.
Ada pracowała pilnie cały dzień, a gdy mama przyszła po nią do przedszkola, z dumą rozwinęła
swe dzieło.
– Jakie piękne rodzinne drzewko! – zawołała mama. – Oprawimy je w ramki i powiesimy
w salonie. Gdy tata wróci z delegacji, będzie miał niespodziankę.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.
Rodzic zadaje pytanie:
− Co to jest drzewo genealogiczne?
Następnie Rodzic prosi dziecko o wymienienie nazw i imion członków rodziny (np. babcia Kasia, wujek Zbyszek, itd.).

„Rodzinna fotografia” – zabawa ruchowa .

Dzieci wykonują własne improwizacje taneczne.
Na przerwę w muzyce dz. układają z pluszaków rodzinę – rodziców i dzieci – i pozują do fotografii.
Rodzic podchodzi do rodziny i na niby wykonuje zdjęcia.

 „Nasze rodzinne drzewko” – projekt plastyczny.

Wykonajcie wspólnie drzewo genealogiczne Waszej rodziny.
Zwróćcie uwagę na to, by przy pniu drzewa (ew. korzeniach) umieścić zdjęcia obu par dziadków.
Wszak to oni stanowią podstawę Waszej najbliższej rodziny.
Nie zapomnijcie o podpisaniu imionami poszczególnych członków rodziny (np. babcia Zosia).

„Echo sylabowe”– zabawa logopedyczna.

Rodzic rzuca piłkę do dziecka i jednocześnie wymawia sylabę, np. ma.
Dziecko odrzuca piłkę, wypowiada tę samą sylabę i kończy słowo, podając nazwę członka rodziny np. ma-ma. Przykłady innych sylab: ta, ba, wu, dzia, cio, sio, ku.

26.05 – Wtorek

Dziś Dzień Matki – mówią dzieci
jaśniej słońce dzisiaj świeci.
Mocniej dzisiaj pachną kwiatki
żeby uczcić święto matki.

Dzieci rysują portret MAMY:

Przedszkolaku, postaraj się, aby cały dzień wypełniony był niespodziankami, całuskami, przytulaskami i uśmiechami.
Pomóż mamie w jej codziennych obowiązkach.
Możesz przygotować razem z tatą lub rodzeństwem owocowy deser dla mamy lub kolację.
Powiedz mamie za co ją kochasz, a na dobranoc opowiedz jej bajkę.

A oto jakie laurki przygotowały dzisiaj dzieci w przedszkolu. Zachęcamy do zainspirowania się i spróbowania również w domach:

25.05 – Poniedziałek

R – ja radość, O – jak opieka,
D – jak dobranoc, gdy zamyka się dziecka powieka.
Z – jak zaufanie, I – jak integracja,
N – jak nadzieja, że w tym roku zaszalejemy znów na wakacjach.
A – jak alfa, bo od niej się wszystko zaczyna,
dlatego tak ważna w życiu każdego jest rodzina. A. Bober

Poranna gimnastyka – wylosuj ćwiczenie:

„Moja rodzina i ja” – wysłuchanie wiersza B. Szelągowskiej.

Mama i tata,
i jeszcze ja!
Babcia i dziadek, chomiki dwa!
Pod jednym dachem w zgodzie mieszkamy
i się wzajemnie bardzo kochamy.
I nikt nikomu nie przypomina,
że najważniejsza w życiu rodzina!

Rozmowa na temat wiersza. Rodzic zadaje pytania:
−O kim jest ten wiersz?
−Co jest najważniejsze w rodzinie?
−Kto mieszka z tobą w domu?
−Kto należy do twojej najbliższej rodziny?
−Jaka jest twoja rodzina?
Dzieci opowiadają o swoich rodzinach.

 „Rodzinne fotografie” – oglądanie rodzinnych albumów. Wzbogacanie wiedzy o rodzinie.

Rodzic wraz z dzieckiem ogląda rodzinne fotografie w albumach lub na komputerze.
Dzieci wypowiadają się na temat swoich rodzin.
Podają imiona: mamy, taty, brata, siostry, kuzynostwa, cioć i wujków itd.
Z pomocą Rodziców nazywają członków bliższej rodziny i dalszej rodziny: mama, tata, brat, siostra, babcia, dziadek, wujek, ciocia, kuzyn, kuzynka.

Karta pracy

Dzieci:
− opowiadają o rodzinie przedstawionej na obrazku,
− rysują w ramce swoją rodzinę i opowiadają o niej.

 „Rodzina”- zabawa paluszkowa (według K. Sąsiadka).

Dzieci siadają przed Rodzicem. Wysuwają zaciśniętą w pięść dłoń i kolejne palce, zaczynając od kciuka.
Na końcu pokazują dłoń z wyprostowanymi wszystkimi palcami.

Ten pierwszy to nasz dziadziuś.
A obok – babunia.
Największy to tatuś,
a przy nim mamunia.
A to jest dziecinka mała! Tralalala, la, la…
A to – moja rączka cała! Tralalala, la, la…

Karta pracy

Dzieci:
− oglądają obrazki, poznają rodzinę Olka i Ady,
− wymieniają jej członków,
− rysują w ramkach członków swojej rodziny i opowiadają

„Święta naszych rodziców”- oglądanie kalendarza.

Zwracanie uwagi na Dzień Matki i Dzień Ojca.
Dzieci rozmawiają z Rodzicami na temat znaczenia słowa święto.
Rodzic wyjaśnia dzieciom, że 26 maja obchodzimy Dzień Matki, a 23 czerwca – Dzień Ojca.
Rodzic pyta dzieci, dlaczego rodzice mają swoje święto. Dzieci próbują wypowiedzieć się na ten temat.

22.05 – Piątek

Różne są zawody: ekspedientka, lekarz,
listonosz, fryzjer, sekretarka, piekarz.
Mama jest śpiewaczką, a tato pilotem –
wiezie pasażerów szybkim samolotem.
A kim ja zostanę? Kierowcą rajdowym,
spikerem, piekarzem lub posterunkowym.

Poznawanie nazw specjalności lekarskich

– Jak nazywa się lekarz leczący uszy, nos? ( laryngolog),
-Jak nazywa się lekarz leczący oczy? (okulista),
– Jak nazywa się lekarz leczący zęby? (stomatolog),
– Jak nazywa się lekarz, który leczy dzieci? (pediatra)
– Jak nazywa się lekarz, który leczy dorosłych? (internista),
– Jak nazywa się lekarz leczący skórę? (dermatolog),
– Jak nazywa się lekarz leczący zwierzęta? (weterynarz).

Dziecko maszeruje po pokoju przez cały czas trwania piosenki.

„Zawody naszych rodziców” – wywiad z rodzicami.

Dzieci wcielają się w rolę reportera. Przeprowadzają wywiad z rodzicami.
Dowiedz  się, jaki zawód wykonuje mama i tata i na czym polega ich praca.

Praca plastyczna – kim będę kiedy dorosnę?

20/21.05 – Środa/Czwartek

Trzeba cenić ich ciężką pracę
bo nam życie chcą ratować
pielęgniarki i lekarze
za to trzeba ich szanować.

Gimnastyka:

„Zostanę pielęgniarką” – słuchanie wiersza A-A. Bednarek

Kiedy dorosnę zostanę pielęgniarką, w szpitalu będę pracowała
tak jak moja kochana mama, chorym pacjentom będę pomagała

zaaplikuję przepisane leki, podłączę kroplówkę, zastrzyk zrobię
poczytam książkę chorej staruszce, pokrzepiające słowo jej powiem

mama jest wrażliwą pielęgniarką, pacjenci ją szanują i kochają
kiedy czegoś pilnie potrzebują, siostrzyczko Klementynko wołają

a ona szybko na pomoc biegnie, zawsze uśmiechnięta życzliwa
lubi pomagać, kocha swą pracę, mimo że do domu wraca półżywa.

Rozmowa na temat treści wiersza:
– Na czym polega praca pielęgniarki?
– Gdzie pracują pielęgniarki?
– Czy praca pielęgniarki jest trudna?
– Czy panowie mogą być pielęgniarkami?
– Jak nazywa się pan, który wykonuje tą samą pracę co pielęgniarka? (pielęgniarz)

 „Robimy zastrzyk” – zabawa ruchowa z elementami integracji sensorycznej (w opracowaniu A. Bober).

Przygotujcie następujące przedmioty (jeśli znajdują się na wyposażeniu domu):
słomka, długopis/mazak/ołówek/pędzelek, plastikowy widelec, grzebień, flet, małe piłeczki, klocek, itp.

Dziecko porusza się podczas trwania piosenki po pokoju podskakując.
Na pauzę, rodzic rzuca hasło: Czas na zastrzyk!
Dziecko podchodzi do rodzica-pielęgniarki/pielęgniarza, a ten delikatnie „kłuje” ręce i dłonie dziecka wybranym przedmiotem.
Zabawę w „robienie zastrzyku” powtarzamy kilka razy w trakcie trwania piosenki, zmieniając rodzaj „strzykawki”.

„Pani pielęgniarka i pan doktor”- praca z obrazkiem.

Dziecko patrzy na obrazek i opisuje wygląd pielęgniarki i doktora.
– Czym różni się strój pielęgniarki i lekarza?

Atrybuty lekarza – zadanie multimedialne

https://wordwall.net/pl/resource/1732538/religia/kt%c3%b3re-przedmioty-nale%c5%bc%c4%85-do-lekarza

Powiększamy okno z grą na pełny ekran. R.odczytuje opisy sekcji.
Dziecko przeciąga obrazki do odpowiednich sekcji, nazywa każdy przedmiot i opisuje sposób jego wykorzystania przez lekarza.
W razie problemów, rodzic podpowiada lub wspólnie szukacie nazwy danego atrybutu.

 „Pojazd uprzywilejowany” – zabawa ruchowa do piosenki.

Przypomnijcie sobie, co oznacza pojęcie „pojazdy uprzywilejowane”.
Jak nazywa się pojazd, którym jeżdżą lekarze i ratownicy?

Rodzic stwarza dziecku ścieżkę sensoryczną, po której lekarz (dziecko) może wyobrażoną karetką przejeżdżać stopami (bez butów).
Najprostsza to: koc, ręcznik, folia bąbelkowa, wycieraczka (można dokładać inne dostępne faktury).

Odtwórzcie piosenkę, podczas której dziecko maszeruje w rytm piosenki po całym pokoju.
Na pauzę w piosence, R. krzyczy numer alarmowy na pogotowie: 999, a dziecko naśladuje sygnał pojazdu: i-o; e-o; e-u i przechodzi przez ścieżkę sensoryczną.

Zabawę powtarzamy kilka razy w trakcie trwania piosenki :

Rozmowy kierowane – przykłady tematów do dyskusji:

– Dlaczego nie wolno dla zabawy dzwonić na numer pogotowia i na inne numery alarmowe?
– Czy zawód lekarza pogotowia jest trudnym zawodem? Co trzeba zrobić, żeby nim zostać?
– Wymień kilka sprzętów, które znajdują się w karetce pogotowia?
– Co powinniśmy robić, byśmy nie musieli być transportowani karetką pogotowia?
– Kto to jest ratownik medyczny? – poszukajcie informacji w encyklopedii lub Internecie.
– Pod jaki numer dzwonimy, gdy chcemy wezwać pogotowie?

Kolorowanka:

19.05 – Wtorek

Poznajemy pracę piekarza.

Piekarz nocą pracuje, krząta się żwawo, żywo
musi zdążyć na rano upiec wspaniałe pieczywo.
Kiedy chleb szybko z półek w piekarni znika, piekarz jest zadowolony
bo to znaczy że jest pyszny i z przyjemnością jedzony.

1. „Siała babcia mak” – zabawa ruchowa. (dzieci znają piosenkę z przedszkola)

Czytamy tekst piosenki „Świat w piżamie” :

Po wysłuchaniu dzieci odpowiadają na pytania:

– Powiedz na podstawie piosenki, kto pracuje nocą?
– Co w swojej pracy nocą robi: lekarz, pilot, taksówkarz, strażak, kierowca, piekarz?
– Dlaczego te osoby pracują nocą?

Zapoznanie z pracą piekarza:

Rodzic pokazuje zdjęcie i pyta:
− Co to jest piekarnia?
− Co robi piekarz?
− Co to jest pieczywo?

Improwizacja ruchowa do piosenki:

Mali piekarze – działania kulinarne:

Wykonujemy z dziećmi specjalne czapki kucharskie i pieczemy chleb:

Przygotujcie miski, formę do pieczenia i niezbędne składniki:
500 g mąki pszennej,
4 łyżki płatków owsianych,
7 g suchych drożdży,
dwie łyżeczki cukru,
dwie łyżeczki soli,
400 ml ciepłej wody,
trochę tłuszczu i bułki tartej do wysmarowania formy.

Zaangażujmy dziecko we wszystkie etapy przygotowania chleba:
1) Drożdże wsypać do ciepłej wody, dokładnie wymieszać i odstawić na kilka minut na bok.
2) Pozostałe sypkie składniki (poza bułką tartą) wymieszać w dużej misce i wlać do nich wodę z drożdżami.
3) Wszystko dokładnie wymieszać łyżką, aż do uzyskania zwartej masy, a następnie odstawić ciasto w przykrytej misce na 30 minut (aby w tym czasie mogło wyrosnąć).
4) Wyrośnięte ciasto mieszać jeszcze delikatnie i przełożyć do natłuszczonej i oprószonej, niezbyt obficie, bułką tartą formy.
5) Tak przygotowane ciasto odstawić jeszcze na kilka minut w ciepłe miejsce do wyrośnięcia i wstawić na jedną godzinę do piekarnika nagrzanego do temp. 200⁰C.
6) Smacznego!!!

*Alternatywą dla prawdziwego wypiekania chleba może być wykonanie go lub innych rodzajów pieczywa z masy solnej, plasteliny lub ciastoliny.

18.05 – Poniedziałek

Poznajemy zawody. Dzisiaj poznajemy zawód sprzedawcy.

Na początek gimnastyka:

„Jakie znamy zawody?” – praca z obrazkiem.

Czy Wy kochani wiecie, jakie zawody istnieją na świecie.
Jedne są ważne, drugie ważniejsze,
a my poznamy te najpopularniejsze.

Rodzic prosi, aby dzieci usiadły. Zadaje im pytania:
− Co to jest zawód?
− Jakie znacie zawody?

Pokazujemy obrazki przedstawiające osoby wykonujące różne zawody i prosimy dziecko o :
– wymienienie ich nazw,
– podział nazw na sylaby,
– tworzy nazwy w rodzaju przeciwnym do tego, który znajduje się na obrazku:
np. „Jak nazywa pani, która roznosi listy?”, „Jak nazywa się pan, który uczy dzieci?” itd.

Kiedy dziecko zakończy swoje wypowiedzi, R. prosi, aby dziecko policzyło, ile zawodów zostało wymienionych.

„Zawody” – zabawa ruchowo-naśladowcza.

R. prosi, aby dziecko tańczyło swobodnie do piosenki.
Na pauzę , dziecko zatrzymuje się i słucha, jaki zawód ma pokazywać „na niby” (np.: Jesteś kierowcą; Jesteś malarzem itp.).

„Co robią różni ludzie?” – masażyk ilustracyjny

Rodzic siedzi za plecami dziecka i wykonuje ruchy, odpowiednio do treści:

Stolarz młotkiem w drewno stuka,
delikatnie stuka jedną ręką

lekarz płuca stetoskopem osłuchuje,
dwiema rękami zaciśniętymi w pięść, udaje że trzymają stetoskop i dotyka pleców w rożnych miejscach,

kucharz łyżką w garnku miesza,
wykonuje płaską dłonią koliste ruchy na plecach

rolnik w polu grabi siano,
palcami obu rąk grabi z góry na dól,

muzyk gra na trąbce,
naśladuje ruchy pianisty

a ja obrazek na plecach maluję.
dowolnie rysuje na plecach dziecka.

„Gdzie co kupimy?” – zabawa dydaktyczna.

Wyjaśnienie różnicy między sklepem a supermarketem.
Sklep – obiekt handlowy, przeznaczony do sprzedaży danego rodzaju towarów.
Supermarket – sklep o bardzo dużej powierzchni, sprzedający szeroki asortyment towarów codziennego użytku, takich jak żywność, ubrania, kosmetyki, środki czyszczące itp.

Rozmowy o rodzajach sklepów. Rodzic wymienia nazwę sklepu, a zadaniem dziecka jest wymienienie towarów jakie się tam kupuje.

Wspólnie wymyślamy kolejne przykłady.

Kolorowanka: Dziecko koloruje, pisze po szarym śladzie, podpisuje i ozdabia pracę (np. rysowanymi serduszkami, kwiatkami lub naklejkami)